Κραγιόνδεν ήταν δημοφιλής μεταξύ των πουριτανών μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες τον 18ο αιώνα. Οι γυναίκες που αγαπούσαν την ομορφιά έτριβαν τα χείλη τους με κορδέλες για να αυξήσουν το ροζ τους όταν κανείς δεν τους κοίταζε. Αυτή η κατάσταση έγινε δημοφιλής τον 19ο αιώνα.
Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων σουφραζέτας στη Νέα Υόρκη το 1912, διάσημες φεμινίστριες έβαλαν κραγιόν, δείχνοντας το κραγιόν ως σύμβολο της γυναικείας απελευθέρωσης. Στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1920, η δημοτικότητα των ταινιών οδήγησε επίσης στη δημοτικότητα του κραγιόν. Στη συνέχεια, η δημοτικότητα των διαφόρων χρωμάτων κραγιόν θα επηρεαστεί από τους αστέρες του κινηματογράφου και θα οδηγήσει την τάση.
Μετά το τέλος του πολέμου το 1950, οι ηθοποιοί κυκλοφόρησαν την ιδέα των χειλιών που έμοιαζαν πιο γεμάτα και ελκυστικά. Στη δεκαετία του 1960, λόγω της δημοτικότητας των κραγιόν σε ανοιχτά χρώματα όπως το λευκό και το ασημί, χρησιμοποιήθηκαν λέπια ψαριού για να δημιουργήσουν ένα εφέ που αναβοσβήνει. Όταν η ντίσκο ήταν δημοφιλής το 1970, το μοβ ήταν ένα δημοφιλές χρώμα κραγιόν και το χρώμα του κραγιόν που προτιμούσαν οι πανκς ήταν το μαύρο. Κάποιοι οπαδοί της Νέας Εποχής (New Ager) άρχισαν να εισάγουν φυσικά φυτικά συστατικά στο κραγιόν. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, βιταμίνες, βότανα, μπαχαρικά και άλλα υλικά προστέθηκαν στο κραγιόν σε μεγάλες ποσότητες. Μετά το 2000, η τάση ήταν να επιδεικνύεται η φυσική ομορφιά, και τα χρώματα μαργαριταριού και ανοιχτό κόκκινο χρησιμοποιούνται πιο συχνά. Τα χρώματα δεν είναι υπερβολικά, και τα χρώματα είναι φυσικά και λαμπερά.
Ώρα δημοσίευσης: Μαρ-28-2024